کد مطلب:33613 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:19

گنجینه پرسمان » اعتقادات

آيا پيامبران و امامان بايد از همه ي گناهان معصوم باشند يا تنها كافي است كه در دايره ي تبليغ دين و بيان معارف و احكام از خطا و تحريف و غرض ورزي مصونيت داشته باشند ؟

مهم ترين عامل موفقيت و نفوذ يك رهبر مذهبي كه مي خواهد مردم را به راه خدا و سعادت دعوت كند ايمان مردم نسبت با او است و اين ايمان و اعتماد هم وقتي به دست مي آيد كه مردم نسبت به او است و اين - ايمان و اعتماد هم وقتي به دست مي آيد كه مردم از وي چيزي جز پاكي و تقوي و خير و صلاح نبينند .
اگر پيامبران و امامان فقط در قسمت بيان معارف و احكام مصونيت - داشته و در قسمتهاي ديگر مانند ساير مردم به گناه و لغزش آلوده باشند هيچگاه نمي توانند اجتماعي را به صلاح و درستي برسانند زيرا اگر يك رهبر مذهبي مثلاً از خوردن شراب نهي كند و به مردم بگويد : خدا شراب را حرام كرده - است ولي خودش گاه گاهي به اين مايه ي فساد لب بزند ، مردم مي گويند اگر سخن او حق و از جانب خدا بود خود او بيشتر از ديگران به آن عمل مي كرد و روي اين اصل آلودگي پيامبران و امامان به گناه ( گرچه در دايره ي تبليغ مصوم باشند ) موجب سلب اطمينان مردم مي شود و در نتيجه هدف از - بعثت عملي نمي گردد .
به بيان ديگر : دانشمندان اصول عقايد مي گويند لازم است پيامبران و امامان صفاتي كه موجب تنفر و دوري مردم از آنان است نداشته باشند ، يكي از موارد خيلي روشن آن همين است كه آنان آلوده به گناه نباشند ، زيرا آلودگي به گناه خود مهم ترين عاملي است كه مردم را از پيرامون آنان پراكنده مي سازد .
تصديق مي كنيد كه يك رهبر مذهبي اگر در همه ي عمر يك بار مثلاً به عمل - منافي با عفت مبتلا گردد مردم از او متنفر شده و سخنان و برنامه هايش در آنان اثر به سزايي نخواهد گذاشت .